Το γράψιμο μου άρεσε πάντα, αλλά η τεμπελιά δεν με άφηνε ούτε καν να ξεκινήσω, όχι απλά να τελείωσω κάτι. Σήμερα, τούτη την αποφράδα μέρα αποφάσισα να ενδώσω στην τάση της εποχής και να φτιάξω κι εγώ περήφανα ένα blog. Χωρίς πάγια και συμβόλαια, χωρίς υποχρεώσεις. Όταν θα έχω όρεξη θα γράφω.
Μεταξύ μας δεν ειναι ακριβώς τάση της εποχής. Νομίζω ότι από πάντα όλοι οι άνθρωποι θέλουν να ακούγονται. Η διαφορά σήμερα είναι ότι άλλαξαν οι καιροί και τωρα διαβάζονται αντί να ακούγονται. Άλλαξε το μέσο αλλά ο λόγος είναι ένας και ο αυτός. Να τα βγάλουμε από μέσα μας, να ξεσπάσουμε! Να τα μαζέψουμε και να τα πετάξουμε στα σκαλιά της ζωής όπως οι ταλαιπωρημενοι κτηνοτρόφοι και αγρότες πετανε στα σκαλιά των υπουργείων το βιος τους, τα πορτοκάλια και τα γάλατα που έφτιαξαν, για να βγει από μέσα τους το παράπονο. Βέβαια καμμια φορά θέλουμε να ακουστούμε και όταν ξεχειλίζουμε από χαρά, και θέλουμε ΟΛΟΣ ο κόσμος να το μάθει, να μοιραστεί την χαρά μας (και ενίοτε να σκάσει και από την ζήλεια του). Τότε είμαστε σαν τους καλλιτέχνες που σε εναν καμβά αποθέτουν (πσσσσ αυτή είναι λέξη για blog όχι αστεία) τα συναισθήματα τους και δίνουν εικόνα και υπόσταση σε αυτό που κουβαλάνε μέσα τους.
Το ζουμί είναι ότι αποφάσισα να γράψω κι εγώ! Το πόσο θα κρατήσει θα σας γελάσω (και μάρτυς μου ο Θεός δεν το θέλω). Δεν πιστεύω ότι θα το διαβάσει κανείς αλλά δεν με πειράζει, καμμιά φορά καλό είναι να κάνεις πράγματα για σένα. Τώρα γιατι καρικατούρα? Μάλλον γιατί τελευταία νιώθω σαν να είμαι η καρικατούρα του ατόμου που γεννηθικα να είμαι. Βασικά ακόμα δεν έχω καταλήξει αν αυτό είναι καλό ή άσχημο. Οι καρικατούρες έχουν πλάκα καμμία φορά και είναι αναληθές το ότι δεν έχουν περιεχόμενο. Γενικά καρικατούρα σημαίνει ένα αστείο, γελοίο, χαζό αντίγραφο. Καμμιά φορά όμως το πρωτότυπο δεν είναι τόσο καλό όσο νομίζει, και ίσως έχει πιο πλάκα και πιο ουσία η καρικατούρα.
Ουφ πολύ φιλοσοφία για αρχή και δεν λέει(και μορφωμένη και trendy αμέ τι νομίζατε?).
