Πας μη έλλην άτυχος...

Το πρωί με το που άνοιξα το ραδιόφωνο για να έρθω στην δουλειά (πάντα το πρωί βάζω ειδήσεις και όχι μουσικη έτσι για να μου φτιαχνει η διαθεση- βασικά για να μαθαίνω τι άσχημο έχει συμβεί όσο κοιμόμουνα). Και άκουσα για τον σεισμό στην Αϊτή... Και εκτός απο την τραγικότητα του γεγονότος αυτού καθαυτού κατάλαβα ότι η χώρα αυτή υποφέρει από την πείνα, οι άνθρωποι δεν έχουν να φάνε (μιλάω προ σεισμού), ο μισός περίπου πληθυσμος είναι άνεργος, μεγάλο μέρος του υπολοιπου αμοιβεται με 2 δολλαρια την ημέρα, είχαν εμφύλιο, καταστροφικούς τυφώνες, καταιγίδες. Θυμηθηκα επίσης ένα ντοκιμαντερ που ειχα δει λιγο καιρο παλαιότερα και μου εκανε εντυπωση, γιατι οι ανθρωποι έτρωγαν εκει (και σε άλλες χώρες) πίτες απο λάσπη... Ναι ανακατευαν λασπη με βουτυρο, το εκαναν πιτακια, το αφηναν στον ηλιο και είχαν έτοιμο το φαγητο της ημέρας. Τώρα θα δουμε στο ιντερνετ και στην τβ εικονες τρομου και εξαθλιωσης.. αντε να βαλουμε και σε κανένα λογαριασμο 20 euros (που αναθεμα πόσα εντέλλει θα φτασουν σε αυτους που τα χρειάζονται) και αυτό ήταν.. Έχετε καταλάβει ποσο τυχεροι είμαστε που γεννηθηκαμε Έλληνες και όχι Αιτινοί? Απλή τύχη και τώρα γκρινιάζουμε για τις τιμες του καφέ και των εστιατορίων, για τις αυξήσεις στα Τελη κυκλοφορίας, για τα ακριβά είδη φιρμας, όταν πανω στον ίδιο πλανήτη καποιοι άτυχοι γεννήθηκαν κάπου που έχει τυφώνες, σεισμούς, φτώχια, εξαθλίωση, εμφύλιο και τρώνε ψημένη λάσπη. Δεν λέω ότι δεν πρέπει να χαιρόμαστε για την τύχη μας, ή ότι δεν πρέπει να προσπαθούμε για το καλύτερο επειδή κάποιες άλλες χώρες είναι χειρότερα... Απλα είδες τι σου είναι η τύχη τελικά? Και επισης δεν νομίζω να πάμε μεγάλα βήματα μπροστά όσο κάποιοι αφήνονται να μένουν τόσο πίσω.

Ευτυχισμένος ο Καινούργιος Χρόνος...

Περιμένω κάτι καλό να γίνει το 2010, αλλα με την τύχη που με διακρίνει μάλλον θα με πατήσει κανένα τρόλλευ. Εγώ όμως, αθεράπευτα ρομαντική, αισιόδοξη και ηλίθια θα εξακολουθώ να ελπίζω σε καλύτερο αύριο. Να βγει η χώρα απο την κρίση, να σταθεί στα πόδια της η παγκόσμια οικονομία, να αρχίσει ο ανθρωπος να ενδιαφέρεται για το περιβάλλον, να βρώ καναν γκόμενο... Απλά και καθημερινά πράγματα δηλαδή. Αν και το τελευταίο είναι μάλλον το πιο δύσκολο, αλλά η ελπίδα πεθαίνει τελευταία. Αν και δεν είμαι 100% σίγουρη ότι θέλω γκόμενο. Οκ σεξ θέλω, αλλα να είναι καλο. Τώρα για αγάπη δεν είμαι σίγουρη, γιατι τα ζευγαρια που βλέπω γύρω μου μετα απο λιγο καιρο (και κανα μωρακι) αρχιζουν και ξεχνανε έρωτα και αγαπες και καρδιες και θυμούνται οτι έχουν σχέση κάθε 16 του Μήνα που αρχίζει απο Ι.. Μήπως να ευχηθώ καλύτερα για παγκόσμια Ειρήνη

Ηρθαν τα πρωτοβρόχια

Και πανω που ελεγα οτι χριστουλη μου θα μας παει αλλη μια χρονια ετσι στην ξεραιλα και θα αναγκαζομαστε σε λιγο καιρο να λουζομαστε, να κανουμε ντους και να πλενουμε τα δοντια μας με το ιδιο ποτηρι νερο ...ηρθε μια υπεροχη καταιγιδα για να ξεπλυθει η πολη απο την σκονη και τις καλοκαιρινες σταχτες. Ελπιζω η δικη μου χαρα που ακουσα και μυρισα την βροχη μετα απο τοσο καιρο να μην συνδιαστει με πλημμύρες και στεναχωριες.

Γιατί Καρικατούρα?

Το γράψιμο μου άρεσε πάντα, αλλά η τεμπελιά δεν με άφηνε ούτε καν να ξεκινήσω, όχι απλά να τελείωσω κάτι. Σήμερα, τούτη την αποφράδα μέρα αποφάσισα να ενδώσω στην τάση της εποχής και να φτιάξω κι εγώ περήφανα ένα blog. Χωρίς πάγια και συμβόλαια, χωρίς υποχρεώσεις. Όταν θα έχω όρεξη θα γράφω.
Μεταξύ μας δεν ειναι ακριβώς τάση της εποχής. Νομίζω ότι από πάντα όλοι οι άνθρωποι θέλουν να ακούγονται. Η διαφορά σήμερα είναι ότι άλλαξαν οι καιροί και τωρα διαβάζονται αντί να ακούγονται. Άλλαξε το μέσο αλλά ο λόγος είναι ένας και ο αυτός. Να τα βγάλουμε από μέσα μας, να ξεσπάσουμε! Να τα μαζέψουμε και να τα πετάξουμε στα σκαλιά της ζωής όπως οι ταλαιπωρημενοι κτηνοτρόφοι και αγρότες πετανε στα σκαλιά των υπουργείων το βιος τους, τα πορτοκάλια και τα γάλατα που έφτιαξαν, για να βγει από μέσα τους το παράπονο. Βέβαια καμμια φορά θέλουμε να ακουστούμε και όταν ξεχειλίζουμε από χαρά, και θέλουμε ΟΛΟΣ ο κόσμος να το μάθει, να μοιραστεί την χαρά μας (και ενίοτε να σκάσει και από την ζήλεια του). Τότε είμαστε σαν τους καλλιτέχνες που σε εναν καμβά αποθέτουν (πσσσσ αυτή είναι λέξη για blog όχι αστεία) τα συναισθήματα τους και δίνουν εικόνα και υπόσταση σε αυτό που κουβαλάνε μέσα τους.
Το ζουμί είναι ότι αποφάσισα να γράψω κι εγώ! Το πόσο θα κρατήσει θα σας γελάσω (και μάρτυς μου ο Θεός δεν το θέλω). Δεν πιστεύω ότι θα το διαβάσει κανείς αλλά δεν με πειράζει, καμμιά φορά καλό είναι να κάνεις πράγματα για σένα. Τώρα γιατι καρικατούρα? Μάλλον γιατί τελευταία νιώθω σαν να είμαι η καρικατούρα του ατόμου που γεννηθικα να είμαι. Βασικά ακόμα δεν έχω καταλήξει αν αυτό είναι καλό ή άσχημο. Οι καρικατούρες έχουν πλάκα καμμία φορά και είναι αναληθές το ότι δεν έχουν περιεχόμενο. Γενικά καρικατούρα σημαίνει ένα αστείο, γελοίο, χαζό αντίγραφο. Καμμιά φορά όμως το πρωτότυπο δεν είναι τόσο καλό όσο νομίζει, και ίσως έχει πιο πλάκα και πιο ουσία η καρικατούρα.
Ουφ πολύ φιλοσοφία για αρχή και δεν λέει(και μορφωμένη και trendy αμέ τι νομίζατε?).